Joanda vertelt verder: ‘Tijdens de training hoorden we verhalen van kinderen die bijvoorbeeld ook veel boosheid tonen of agressief zijn, maar Tim heeft dat eigenlijk nooit gedaan. Hij is nog steeds die lieve, introverte en stille jongen. In het begin heeft hij weleens gelogen. Hij stal bijvoorbeeld geld, omdat hij iets wilde kopen. Als wij ernaar vroegen, dan ontkende hij. Daar hebben we weleens pittige gesprekken over gevoerd. Ik zei dan bijvoorbeeld: ‘In dit huis wordt niet gelogen. Je mag best vragen als je dingen wil hebben, dan kunnen we het erover hebben.’ Hij klapte dan helemaal dicht, viel stil en keek naar beneden. Zijn ogen gingen ook letterlijk dicht. Later vertelde hij dat zijn moeder heel streng voor hem was. Hij moest op zijn vijfde bijvoorbeeld al hele moeilijke sommen uit zijn hoofd leren. Hij durfde nooit tegen zijn moeder in te gaan en was altijd bang voor haar reactie. Dat verklaart waarom hij zo reageerde.’ Wanneer is het pubergedrag en wanneer is het zorgelijk? ‘Nu we een aantal jaren verder zijn, liegt hij nog steeds weleens. Hij neemt bijvoorbeeld soms stiekem zijn telefoon mee naar boven. Maar doen alle pubers dat niet? Wanneer is het pubergedrag en wanneer is het zorgelijk? Dat is nog weleens een zoektocht. We waren vier jaar geleden ineens ‘ouders’ van een kind die in groep 8 zat, terwijl onze zoon net op de lagere school begon. Tim had andere behoeften dan Joris. Daar moesten we nog wel wat structuur in vinden. Tim was bijvoorbeeld - in zijn vorige pleeggezin - gewend dat hij op de Playstation kon spelen. We wilden eigenlijk niet dat Joris op zijn leeftijd ook al op de Playstation ging. We hebben daarom samen wat regels op papier gezet. Dat werkt voor iedereen prettig.’